کفن‌های شگفت‌انگیز «جاودانگی» در چین باستان
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۸۱۵۵۶
چینی‌ها از ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد در دوره‌ی نوسنگی شیفتۀ افسون سنگ یشم شدند و از آن زمان به بعد از آن به عنوان ابزاری تشریفاتی و تزیینی و به عنوان نماد قدرت سیاسی و اقتدار مذهبی استفاده می‌کردند. یکی از نخستین مراکز شناخته‌شده‌ی تولید یشم در دلتای رود یانگ تسه‌ی چین بود.
به گزارش فرادید، فرهنگ لیانگجو (۳۳۰۰-۲۳۰۰ پیش از میلاد) در این ناحیه به یشم نفریتی بدست آمده از رسوبات ناحیه‌ی نینگشائو که اکنون خالی شده دسترسی داشتند و از آن استفاده‌های کاربردی و تشریفاتی می‌کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با ظهور سلسله‌ی هان (دومین سلسله‌ی پادشاهی چین) از ۲۰۲ پیش از میلاد، اشیاء یشمی بطور فزاینده مزین به شکل حیوانات و اشکال زینتی دیگر شدند، در حالی که آثار کم‌ارزشی نظیر قلاب‌های کمربند بخشی از لباس نخبگان شدند. سنگ یشم بخاطر سختی، دوام و رنگ‌های نیمه‌شفافی که دارد با تصورات چینی‌ها از روح، خصوصیات محافظتی و جادوانگی در «ذاتِ» سنگ پیوند خورد.
یشم تبدیل به نمادی از طول عمر و جاودانگی شده بود و این را از نوشتۀ مورخ چینی به اسم سیما چیان (۱۴۵-۸۶ پیش از میلاد) درباره‌ی امپراتور وو از هان (۸۷-۱۵۷ پیش از میلاد) می‌توان فهمید. چیان می‌نویسد که امپراتور یک فنجان یشمی داشت که روی آن عبارت «زنده باد ارباب انسان‌ها» حک شده بود. ظاهراً امپراتور در مصرف اکسیری از پودر یشم، مخلوط با شبنم شیرین، زیاده‌روی می‌کرد.
مردم هان عقیده داشتند هر فردی یک روح دوسویه دارد: روح معنوی (هان) که به بهشت فناناپذیر پس از زندگی (شیان) سفر می‌کند و روح فیزیکی (پوُ) که در قبر زمینی می‌ماند و تنها از طریق مراسم آیینی به روح معنوی ملحق می‌شود. نخستین حاکمان هان باور داشتند سنگ یشم، اتصال بدن فیزیکی و ارواح را در زمان مرگ حفظ می‌کند. گواه این باور قبر‌های متعددی است که در آنها یشم‌های بزرگ و کوچکی را در اطراف فرد مدفون قرار داده‌اند. رفته‌رفته این گرایش به شکل جامه‌های تدفینی از جنس یشم گسترش یافت که متوفی را به طور کامل درون هزارن تکه یشم بریده و جلا داده‌شده که با نخ بهم دوخته شده بودند قرار می‌دادند و باور داشتند این لباس تضمین جادوانگی بدن متوفی است.
تخمین زده شده است که جلا دادن به ورقه‌های یشم لازم برای یک لباس تدفین به صد‌ها هنرمند و بیش از ۱۰ سال زمان نیاز داشت و این نمایانگر قدرت و ثروت متوفی بود. به نقل از کتاب «هو هانشو» (کتاب هان بعدی)، نوع نخ به‌کاررفته به شان و مقام متوفی بستگی داشت. لباس تدفین امپراتور با نخ طلا، لباس مقامات درجه‌ی بالا و سلطنتی با نخ نقره، لباس پسران و دختران طبقات پایین‌تر با نخ مسی و لباس نجیب‌زادگان با نخ ابریشم دوخته میشد.
ظاهراً این سنت در دوران سلطنت نخستین امپراتور دولت وِی (Wei) در فرمانروایی سه امپراتور (۲۸۰-۲۲۰ پس از میلاد) منسوخ شد و دلیل آن ترس دزدیده شدن این لباس‌ها بود که آنها را می‌سوزاندند تا نخ‌های طلا و نقره‌ی آن را به چنگ آورند. اشاره به کفن‌های یشمی در متون تاریخی مدت‌ها یک افسانه انگاشته میشد، تا اینکه دو کفن یشم در مقبره‌های شاهزاده لیو شینگ و همسرش شاهزاده خانم دوو وان سال ۱۹۶۸ در مانچِنگ، هبئی کشف شد. تا به امروز ۲۰ کفن یشم در چین کشف شده است.
منبع: فرارو
کلیدواژه: پیش از میلاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۸۱۵۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زن ها در ۷۵ هزار سال پیش این شکلی بودند! | عکس | این زن در کوه های زاگرس زندگی کرده است
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از یورونیوز، بنابر اعلام دانشمندان، دست چپ این زن زیر سرش حلقه شده و سنگی زیر سرش گذاشته شده بود که احتمالا به عنوان بالشتک در آن جا قرار داشته است.
دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کردند با قرار دادن استخوان‌های جمجمه موفق به بازسازی چهره این زن شدند.
بقایای استخوانی این زن نئاندرتال چهل و چند ساله که اصطلاحا «شانیدر زی» (Shanider Z) نام گرفته است، در سال ۲۰۱۸ در غاری در کوه‌های زاگرس عراق کشف شده بود.
اولین حفاری‌ها در سال ۱۹۶۰ در این نقطه انجام گرفته بود و باستان‌شناسان در آن زمان بقایای تعدادی نئاندرتال را به دست آورده بودند. با این حال اما حدود پنج دهه طول کشید تا تیمی از دانشگاه‌های کمبریج و لیورپول، پس از رفع موانع عمدتا سیاسی، بتوانند به محل کوه‌های زاگرس در شمال عراق بازگردند و بقایای شانیدر زی را در همان محل کشف کنند.
جمجمه «شانیدار زی»، که تصور می‌شود بهترین کشف از نئاندرتال‌ها در این قرن است، تا حدی له شده که محققان احتمال می‌دهند این اتفاق در اثر ریزش سنگ نسبتاً بلافاصله پس از مرگ او رخ داده باشد.
قد این نئاندرتال باستانی حدود ۱.۵ متر تخمین زده شده و تجزیه و تحلیل استخوان‌های او نشان می‌داد که در میانه دهه چهارم زندگی درگذشته است. پروفسور گریم بارکر، از مؤسسه تحقیقات باستان‌شناسی مک‌دونالد کمبریج که کاوش در غار شانیدر را رهبری کرده است، گفت: «هیچوقت انتظار نداشتم که نئاندرتال‌های بیشتری را در این غار کشف کنیم».
وی اضافه کرد: «ما در اصل می‌خواستیم به منظور یافتن پاسخ برای چرایی مرگ نئاندرتال‌ها، تاریخ تدفین‌های قدیمی را بررسی کنیم».
کد خبر 849006 برچسب‌ها تاریخ - باستان شناسی خبر مهم انسان
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان